Uyku Zamanlaması ve Süresi Demans Riskini Etkiler mi?

Özet: Demans riski, gece başına 8 saatten fazla uyuyan yaşlı yetişkinlerde %69, akşam 9’dan önce yatanlarda ise 2 kat daha yüksekti.

Kaynak: Wiley

Dergide yayınlanan yeni araştırma Amerikan Geriatri Derneği Dergisi İnsanların yatma zamanlarının ve uyudukları sürenin demans geliştirme risklerini etkileyebileceğini öne sürüyor.

Çalışmanın başlangıcında demansı olmayan Çin’deki 1.982 yaşlı yetişkinle yapılan çalışmada, ortalama 3.7 yıllık takip sırasında 97 katılımcıya demans teşhisi kondu.

Demans riski, 8 saatten fazla uyuyanlarda (7-8 saate göre) %69, akşam 21.00’den önce yatanlarda (22.00 veya daha sonraya göre) 2 kat daha yüksekti.

Yazarlar, “Bu, yatakta 102 kez uzamış ve gelişmiş uyku zamanlaması bildiren yaşlı erişkinlerde bilişsel işlevin izlenmesi gerektiğini gösteriyor” diye yazdı.

Bu uyku ve bunama araştırma haberleri hakkında

Soyut

Arka fon

Yaşlı erişkinlerde uyku zamanlaması ve yatakta geçirilen zamanın (TIB) demans ve bilişsel gerileme ile boylamsal ilişkileri belirsizdir.

yöntemler

Bu popülasyona dayalı kohort çalışması, ≥60 yaş, demansı olmayan ve batı Shandong, Çin’deki kırsal topluluklarda yaşayan 1982 katılımcının verilerini kullandı. Başlangıç ​​(2014) ve takip (2018) muayenelerinde, standart anketler kullanılarak uyku parametreleri değerlendirildi. Bilişsel işlev Mini-Zihinsel Durum Muayenesi (MMSE) kullanılarak ölçüldü. Demans, DSM-IV kriterleri ve Alzheimer hastalığı (AD) için NIA-AA kriterleri izlenerek teşhis edildi. Veriler, kısıtlı kübik eğriler, Cox orantılı tehlike modelleri ve genel doğrusal modeller kullanılarak analiz edildi.

Sonuçlar

Ortalama 3,7 yıllık takipte 97 katılımcıda (68 AD’li) demans tanısı kondu. Kısıtlı kübik spline eğrileri, uyku süresi, TIB ve demans riski ile yükselme süresinin J-şekilli ilişkilerini ve orta uyku süresi ile ters J-şekilli bir ilişki gösterdi. Uyku parametreleri üçlü gruplar halinde kategorize edildiğinde, başlangıç ​​uyku süresi >8 saat (7-8 saate karşı) için olay demansının çok değişkenli-ayarlanmış tehlike oranı (HR) 1,69 (%95 GA 1,01-2,83), 2,17 (1,22- 1,22- 3,87) saat 21:00’den önce yatma zamanı için (22:00 veya sonrası) ve 2.00 (1,23–3,24) 01:00’den önce orta uyku zamanı için (karşı 1–1,5 am). Erken yatma zamanı ve orta uyku zamanı, AD olayı ile önemli ölçüde ilişkiliydi (HR aralığı: 2.25–2.51; p< 0.05).

Takipte demansı olmayan bireyler arasında, başlangıçtaki uzun TİB, erken yatma zamanı ve uyku ortası zamanı, erken ve geç uyanma zamanı ve uzamış TIB ve başlangıçtan takibe kadar ileri yatma zamanı ve orta uyku zamanı ile ilişkili bulunmuştur. MMSE puanında daha büyük bir düşüş (p< 0.05). Bilişsel gerileme ile olan bu ilişkiler, esas olarak 60-74 yaş arasındaki erkekler veya katılımcılar arasında istatistiksel olarak belirgindi.

Sonuçlar

Uzun TIB ve erken uyku zamanlaması, artan demans riski ile ilişkilidir ve daha fazla bilişsel gerileme ile olan ilişkiler sadece 60-74 yaş arasındaki yaşlı insanlar ve erkekler arasında belirgindir.