Nöral olay segmentasyonundaki bireysel değişkenlik, uyaran içeriğini ve yorumunu yansıtır
Olay segmentasyonu, sürekli bilgiyi işlemek ve hafızada düzenlemek için önemli olan, algının kendiliğinden bir parçasıdır. Nöral ve davranışsal olay segmentasyonu bir dereceye kadar denekler arası tutarlılık gösterse de, bu paylaşılan kalıpların üzerinde anlamlı bireysel değişkenlik mevcuttur. Burada, hem yüksek hem de düşük seviyeli özelliklerde farklılık gösteren ve değişken yorumları uyandıran dört kısa film boyunca nöral ve davranışsal olay sınırlarının konumlarındaki bireysel farklılıkları karakterize ettik. Uyarandan bağımsız olarak (yani, “özellik benzeri”) içeriğe bağlı olarak bireysel segmentasyon stillerinin ne kadar istikrarlı olduğunu araştırmak için filmlerde aynı bireyleri inceledik. Sonuçlar, denekler arası olay sınır hizalamasının, segmentasyon oranıyla sıkı bir şekilde ilişkili olan arkadan öne bir gradyanı takip ettiğini gösterdi; bilgileri daha uzun zaman dilimlerinde bütünleştiren daha yavaş segmentlere ayırma bölgeleri, daha fazla bireysel değişkenlik gösterir. Film içeriğinin belirli yönlerinin (yani süreklilik düzenlemesi ve sosyal içerik) daha fazla paylaşılan sınırlar getirdiğini ve bireysel farklılıkları ortaya çıkarmak için daha uygun olduğunu bulduk. Her filme özgü, sinirsel sınır konumlarının hem kodlama sırasında davranışsal sınırlarla hizalandığı hem de uyaran yorumunun öngörüldüğü bir bölge alt kümesi belirledik, olay bölümlendirmesinin anlatıların değişken anılar ve uyaranların değerlendirmelerini ürettiği bir mekanizma olabileceğini öne sürdük.
