Makakın lateral genikulat çekirdeğinde kontrast ve parlaklık kazanımı kontrolü
Doğal sahnelerde, ışık seviyelerinin (parlaklık ve kontrast) ortalamasında ve dalgalanmasında önemli farklılıklar vardır. Retinal ganglion hücreleri, parlaklık ve kontrast kazanımını kontrol eden iki adaptif mekanizma kullanarak bu varyasyona ve sınırlı sinyal bant genişliğine rağmen hassasiyetlerini korurlar. Bununla birlikte, her bir mekanizmanın imzası ve retinanın aşağısındaki etkileşimleri bilinmemektedir. Anestezi uygulanmış yetişkin erkek makaklarda lateral genikulat çekirdeğin (LGN) magnoselüler ve parvosellüler katmanlarındaki nöronları kaydettik ve bunların kontrast ve parlaklıktaki değişikliklere nasıl adapte olduklarını karakterize ettik. Kontrast arttıkça, magnoselüler katmanlardaki nöronlar, yüksek zamansal frekanslı uyaranlara duyarlılığı korur, ancak düşük zamansal frekanslı uyaranlara duyarlılığı azaltır. Parvosellüler katmanlardaki nöronlar, kontrasttaki değişikliklere uyum sağlamazlar. Parlaklık arttıkça, magnoselüler ve parvoselüler hücreler, yüksek zamansal frekans uyaranlarına karşı duyarlılıklarını arttırır. Parlaklığa adaptasyon, daha önce kedideki LGN nöronları için bildirildiği gibi, kontrasta adaptasyondan bağımsızdır. Sonuçlarımız, daha önce makak retina ganglion hücreleri için bildirilenlere benzer, bu da parlaklık ve kontrasta uyumun, retina kaynaklı iki bağımsız mekanizmadan kaynaklandığını düşündürmektedir.
