Hipokampal teta ve epizodik bellek
Kemirgen fizyolojisinin hesaplamalı modelleri, öğrenme ve hafızanın anahtar bir modülatörü olarak hipokampal tetayı içerir (Buzsaki & Moser, 2013; JE Lisman & Jensen, 2013), ancak insan hipokampal kayıtları, hafıza oluşumunun farklı teta bağıntılarını göstermiştir. Herweg ve ark. (2020), bellekle ilgili geniş bant güç maskesindeki azalmaların dar bant teta artışlarını önermektedir. Araştırmaları ayrıca, teta’nın bellekteki rolünün, çağrışımsal geri alma süreçlerini izole eden zıtlıklarda ve büyük beyin bölgelerinde sinyalleri toplarken en güçlü göründüğünü belirtiyor. Bu hipotezleri, 161 beyin cerrahisi hastası (N=86 kadın) bir serbest hatırlama görevi gerçekleştirirken yakalanan insan hipokampal kayıtlarını analiz ederek değerlendiriyoruz. Alan potansiyelinin geniş ve dar bant bileşenlerini ayırmak için düzensiz yeniden örnekleme oto-spektral analizini kullanarak şunları gösteriyoruz: 1) Geniş bant ve dar bant teta bileşenleri, başarılı kodlama sırasında geniş bant sinyalleri azalır ve dar bant teta artar; 2) Başarılı hatırlamadan önce düşük frekanslı teta salınımları artarken, yüksek frekanslı teta ve alfa salınımları azalır ve tam bant boyunca toplandığında teta’nın pozitif etkisini maskeler; 3) Theta’nın bellek kodlaması ve geri alma üzerindeki etkileri, yerel sinyalleri (bipolar) vurgulayan referans şemaları ile büyük referans boyunca toplananlar (tüm beyin ortalaması) arasında farklılık göstermez. Bellekte hipokampal tetaya temel bir rol atfeden hesaplamalı modeller doğrultusunda, insan hipokampal kayıtları üzerinde yaptığımız geniş ölçekli çalışmamız, başarılı bellek kodlaması sırasında ve daha önce çalışılan öğelerin kendiliğinden hatırlanmasından önce 3-4 Hz teta salınımlarının güvenilir bir şekilde arttığını göstermektedir.
